Bekim Bici |
O Atdhe !!!!!!!!!!
O atdhe! O
vendi ku unë linda!
O dritë e
syve të mi
O ilaçi i
zemrës pa më thuaj pse je kështu
Pse kokën
poshtë e mban
Pse o atdhe
i dashur pse?!
A mos vallë
jam unë ai që të kam lënduar
Pse vallë ?!
I mbuluar
nga gazi ke qenë gjithmonë!
Prisje në
mëngjes daljen në dritë të fëmijëve të tu
Prisje në
mëngjes përshëndetjet e tyre
Po sot më
thuaj si je?
Kokën shumë
poshtë po e mban
Nuk po
mundesh me e çu
Gazi i
fytyrës të është larguar
Pse vallë
mëmëdhe i dashur?!
Ah po! Tani
po që e gjeta përgjigjen
Dikur ti
gëzoje tek gëzonin fëmijët e tu
Qeshje kur
ata qeshnin
Falenderoje
kur ata për ty vdisnin
Po tash
asnjë prej tyre nuk po ndodh
Sot ti je
harruar!
Je plakur ke
dale jashtë modës së kohës
Tashme nuk
të durojnë dot
Dhe në azil
duan të të çojnë
Ja pse je
kështu
Ja pse nga
sytë e tu gëzimi është larguar
Ja pse zemra
të qan
Sepse i
linde i rrite dhe tashmë po të kthejnë kurrizin
Dhe në azil
madje duan të të çojnë
Por jo o
nëna jonë mos u mërzit
Edhe për ty
ditë më të mira do të vijnë
Do t’i
kuptojnë plagët që po të hapin
Do ta
kuptojnë dhe përsëri tek ti do të kthehen
Do të të
luten që t’i falësh
Do të të
përgjërohen se jo nuk mund që gjithmonë larg teje të rrinë
Por përsëri
ti e mërzitur je
Je nënë dhe
shpirti të dhemb
Të dhemb tek
shikon se si po të marrin fytyrën
Sesi atë që
ti u ke mësuar atje nuk po e përdorin
Të dhemb tek
dëgjon sesi të njollosin
emrin
krenarë që ke
Të dhemb që
për faj të tyre të flakin tutje përdhe
Por jo nënë
e dashur trimash bujarë mos u mërzit
Edhe për ty
të tjera ditë do të ketë
Dielli
përsëri do të dalë
Dhe mbi ty
do të bjerë
Zemrën do të
ta ngrohë dhe ferrat do t’i çjerrë
Përsëri po
vjen dhe del pranverë
Po lindin
kecat e po lindin shqerrë
Ja erdhi dhe
përsëri do të kesh mundësinë t’i mësosh
Këto qingja
të ri siç i ke mësuar gjithmonë ti.
0 comments:
Post a Comment